Epilog:

9 miesięcy później:

- Bartek nie na widzę cię jak mogłeś mi to znowu zrobić?-krzyczałam z bólu na sali porodowej.

- Spokojnie kochanie jestem tu.-mówił.

- A co mnie to obchodzi że tu jesteś nie dotkniesz mnie nigdy więcej.

- Oj dotknę.-zaśmiał się.

- Zobaczymy.-i nagle cały ból spłynął po mnie.

- Gratuluję mają państwo zdrowa córeczkę.-uśmiechnął się lekarz.Po chwili trzymałam ją w swoich ramionach.

- Jak państwo dadzą na imię?-zapytała położna.

- Lena Sara.-powiedział Bartek.-Kocham was i dziękuje ci skarbie.-pocałował mnie w czoło.

- A my ciebie tatusiu.-zaśmiałam się.Po tygodniu mogliśmy jechać do domu gdzie zaczynało się nasze nowe życie.

20 lat później:

- Bartek pośpiesz się za chwilę dzieci przyjadą.-poganiałam męża.

- Oj Iga jestem prawie gotowy.-powiedział i mnie przytulił.

- Co się stało?-zapytałam.

- Przypomniałem sobie jak cię poznałem.Byłaś taka piękna....

- A teraz nie jestem?

- Nadal jesteś piękna.Mamy trójkę dorosłych dzieci,wnuki w drodze i śmierć na karku.

- Bartek my jeszcze z sobą pożyjemy.Przeżyjemy z sobą kolejne prawie 30 lat,a może nawet więcej.-zaśmiałam się.

- Jest tu ktoś?-usłyszeliśmy głos naszych dzieci z dołu.

- Tak już schodzę.-krzyknęłam.-Mówiłam ubieraj się.-klepnęłam męża w ramię.Zeszłam po schodach i zobaczyłam swoje dzieci.

- Wszystkiego najlepszego mamo.-powiedziała Lena i mnie przytuliła.Później uczynił to Igor i Antek.

- Dziękuję,a gdzie macie dziewczyny?-zapytałam chłopaków.

- Paulina musiała jechać do pracy i kazała przeprosić i złożyć serdeczne życzenia.-powiedział Igor.

- Daria za chwilę przyjdzie tylko poszła po coś do......-nie dokończył bo do domu weszła ciężarna synowa.

- Daria witaj.-uśmiechnęłam się i przytuliłam synową.

- Witaj mamo,wszystkiego najlepszego.

- Bartek schodzisz?-krzyknęłam.

- Tak tak nie krzycz na mnie.-zeszedł po schodach i przywitał się z wszystkimi.Później zaprosiłam ich do stołu.Spędziliśmy miłe chwile,kiedy młodzi nie wymyślili sobie wyjścia do kina.

- To może pójdziecie z nami?-zapytała Lena.

- Dziecko jesteśmy starzy nie będziemy psuć wam wypadu.-zaśmiał się Bartek.

- Ale tato zafundujesz kino?-zapytał Igor,a ja zaczęłam się śmiać.

- Ja,boże podaj mi portfel.-podałam mężowi portfel a on dzieciom kasę.-Więcej wam nie dam.-zaśmiał się.

- No i zostaliśmy sami.-zaśmiałam się.

- No to kochanie wybieraj kuchnia,łazienka,salon,sypialnia.-położył rękę na moim udzie.

- Bartek przestań.Lepiej chodź pozmywać.-powiedziałam i weszłam z nim do kuchni.

- Czyli jednak kuchnia.-zaśmiał się i zaczął całować.Może mamy po 47 lat ale nigdy nie brakowało w naszym życiu współżycia,staraliśmy się żyć tak jak kiedyś kiedy byliśmy młodzi.Później przenieśliśmy się do sypialni,gdzie ułożyliśmy się do snu.

- Bartek pamiętasz że jutro mamy spotkanie z....

- Tak pamiętam przyjeżdża Zbyszek z Asią i wszyscy się zlatujemy.-pocałował mnie.

- Kocham cię skarbie.-powiedziałam.

- Ja ciebie też.-odpowiedział i zasnęliśmy wtuleni w siebie.Przeszliśmy wiele razem,mieliśmy wzloty i upadki,ale nasza miłość zawsze była większa od tego.Warto korzystać z życia bo nie wiemy co szykuje dla ciebie los,życie mamy tylko jedno nie zmarnujmy go.Ja wykorzystałam je najlepiej jak potrafiłam.I jak widać swoje życie dalej mam koło siebie.Wstałam z łóżka i zeszłam do salonu,wyjęłam z półki mój pamiętnik z moimi wszystkimi żalami i złymi wspomnieniami.Otworzyłam go na samym końcu,na moim ostatnim wpisie:

- Pamiętasz mnie?

Kiedyś ponoć znaczyłam dla ciebie wszystko....

Napisałam to kiedy Bartek wyjechał do Rosji,ale teraz nie będzie mi on potrzebny,więc żegnajcie najgorsze wspomnienia,a witajcie te nowe i najlepsze.Podeszłam do kominka w którym palił się ogień i wrzuciłam do niego pamiętnik i w spokoju poszłam położyć się koło Bartka i czekałam na nowe i lepsze wspomnienia.

KONIEC

I to koniec historii Bartka i Igi.Mam nadzieje,że miło będziecie je wspominać.Pragnę wam wszystkim podziękować za komentarze liczne wejścia,a przede wszystkim za cierpliwość do mnie :)

Serdecznie dziękuję i mam nadzieje że spotkam się z wami w moim kolejnym opowiadaniu.Do zobaczenia!!!!

Pozdrawiam Aga ;*