Rozdział 77:

- Tkniesz tylko kogoś kogo kocham,a nie będę patrzeć że mi grozisz,zabiję cię.-dostałam nagle przypływ adrenaliny.

- Ostra jesteś.-zaśmiał się.

- Mnie możesz męczyć,nawet gnębić ale nikt z mojej rodziny nie jest zamieszany w tę sprawę.-powiedziałam i się rozłączyłam,po czym zaczęłam płakać nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Rano obudziłam się 0 7:00,niestety praca wzywa.Poszłam do łazienki się ubrać.

 

Usłyszałam dzwonek do drzwi.Zdziwiłam się,przecież Laura ma być o 8:00,a jest dopiero 7:20.Poszłam otworzyć i na mojej twarzy wkradł się wielki uśmiech.

- Wszystkiego Najlepszego kochanie.-powiedział Bartek.

- Co ty tu robisz?-zapytałam i przytuliłam go całując bardzo namiętnie.

- Andrea dał nam trzy dni wolnego,bo coś tam musi załatwić i jestem.-weszliśmy do przedpokoju.

- Tatuś.-krzyknął Antoś i podbiegł do Bartka.

- Ale się za tobą stęskniłem.-ucałował go w główkę.

- Chodź mam dla ciebie prezent.-pociągnął go za rękę do pokoju.Później zjedliśmy wspólnie śniadanie,a o 8:00 przyszła Laura.

- Cześć.-powiedziała.

- Hej.Ale ty opalona.-zaśmiałam się.

- A byłam z przyjaciółmi nad morzem.-powiedziała.

- Laura mam dla ciebie prezent.-powiedział Antoś,a ja z Bartkiem zaczęliśmy się śmiać.

- Dobra zaraz dasz Laurze prezent,teraz dawaj buziaka bo lecę do pracy.-powiedziałam i pocałowałam Antosia.

- A Iga wszystkiego najlepszego.-powiedziała Laura i mnie przytuliła.

- Dziękuję.Dobra to my lecimy.-powiedziałam i wyszłam z Bartkiem z bloku.

- Jak tam,dzwonił do ciebie?-zapytał.

- Wczoraj jak my skończyliśmy gadać,myślałam że to ty i nie spojrzałam co odbieram.-powiedziałam smutna.

- Czego chciał?

- Zaczął znowu grozić,tylko nie mi,Antkowi.-powiedziałam.

- Zabiję go.-powiedział wkurzony.

- Nie Bartek,nie możesz.-zatrzymałam go.- Nie możemy załatwiać tego sami,jesteś siatkarzem,a on może zniszczyć twój wizerunek.

- Masz racje.-przytuliłam go i zauważyłam Fabiana.

- Bartek to ten w niebieskiej koszulce.-powiedziałam.On spojrzał i podszedł do niego.

- Słuchaj mam do ciebie prośbę,odczep się od mojej żony,bo jak nie to załatwimy to inaczej ale nie będzie to dla ciebie przyjemne.-powiedział i odszedł,ale dodał jeszcze.- A i jeszcze jedno.Tknij ją albo naszego syna to ja cię tknę,ale będzie bolało.-i wrócił do mnie.Widziałam jego przerażoną twarz,miło było na to popatrzeć.- Załatwione.

- Kocham cię.-powiedziałam i mocno go przytuliłam.

- Ja ciebie też.-odprowadził mnie pod same studio i zapewnił że będzie na mnie czekał.W pracy czas strasznie szybko mi zleciał,o 16:00,przed studiem zobaczyłam Bartka.

- Jak w pracy?-zapytał.

- Bardzo przyjemnie.

- Wiesz,rozmawiałem z rodzicami tego chłopaka.-powiedział,a moje oczy były w rozmiarze piłek tenisowych.- Nie patrz tak,zadzwoniłem do dyrektora liceum i poprosiłem o numer rodziców,dał mi od razu.Spotkałem się z nimi i powiedziałem jak jest sytuacja,a jak ten Fabian zobaczył mnie u siebie w domu to nie wytrzymał i przyznał się do wszystkiego.Obiecali zająć się tą sprawą.-zaczęłam płakać.

- Czyli to koniec tego całego strachu,niepokoju?-zapytałam łkając.

- Koniec skarbie.-przytulił mnie.Możecie mi nie uwierzyć,ale poczułam jak spada z moich pleców wielki ciężar,wreszcie mogłam spokojnie odetchnąć,nikomu nie życzę takiej sytuacji.- Wracajmy do domu.-złapał mnie za rękę i poszliśmy do domu.Około 20 kiedy oglądaliśmy sobie z Antosiem bajkę usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.Bartek poszedł otworzyć.

- Iga do ciebie.-powiedział,odwróciłam głowę w stronę wejścia i zobaczyłam Fabiana z rodzicami.

- Dobry wieczór pani.-powiedziała mama Fabiana.

- Dobry wieczór.-powiedziałam cicho.

- Fabian proszę.-powiedział jego ojciec.

- Ja chciałem przeprosić za swoje zachowanie.Za wszystkie groźby i przepraszam.-powiedział smutny.

- Bardzo przepraszamy nie tak go wychowaliśmy,jest nam strasznie wstyd.-powiedziała jego matka.

- Wiesz co ja przeżywałam?-zapytałam spokojnie.On pokiwał głową.- Mam nadzieje że nie będziesz tego już nigdy więcej robić,wybaczę ci.-powiedziałam.

- Dziękuję i chciałem pana przeprosić.-zwrócił się do Bartka.

- Nie było sprawy.-podał mu rękę.

- Przepraszamy jeszcze raz.-zwrócił się do mnie jego ojciec.

- Dobrze dziękuję za przeprosiny.-pożegnali się i wyszli.Znowu się popłakałam.

- Mamusiu nie płacz,masz urodziny.-przytulił mnie Antoś.

- Jestem szczęśliwa.-powiedziałam cicho.Później poszłam ułożyć Antka do snu i wróciłam do salonu.

- Bartek wiesz,dziękuję ci że załatwiłeś tą sprawę.-przytuliłam go.

- Wiesz musisz mówić mi o takich rzeczach od razu.-powiedział.

- Wiem,przepraszam.-pocałował mnie.

- Iga,bo teraz ja muszę ci coś powiedzieć.-przybrał poważny ton.

- Co się stało?-zapytałam.

- Dostałem propozycje gry we Włoszech i .....

- Czekaj chyba nie chcesz mi powiedzieć,że ją podpisałeś?-zapytałam głośniej.

- Myślę nad tym.-powiedział.

- Jak to myślisz,a myślisz o mnie i o Antku?

- Chcę podpisać kontrakt na 2 lata i chcę żebyście ze mną pojechali.

- Dlaczego znowu mi to robisz?......

 

I niespodzianka dla was,sprawa z Fabianem rozwiązana,ale zaczynają się nowe kłopoty w ich małżeństwie.Jak dalej potoczy się sprawa z wyjazdem?Jutro następny rozdział zapraszam.Pozdrawiam Aga