Rozdział 87:

Rano obudziłam się oparta na torsie Bartka.Patrzyłam na niego jak słodko wygląda jak śpi.Cieszyłam się że on jest moim mężczyzną z którym mam syna i jeszcze jedno dziecko w drodze.Całe życie nie miałam takiego szczęścia.

- Czemu już nie śpisz?-z moich myśleń wyrwał mnie Bartek.

- A bo myślę.-powiedziałam i go pocałowałam.

- O czym?-zapytał.

- Nie powiem bo to jest tajemnica.-zaśmiałam się.

- No wiesz co.-zaśmiał się razem ze mną.Chwycił telefon który leżał na szafce,a mi od razu zrobiło się gorąco.- No co cholera rozładował się.-powiedział i włączył go.- Wyłączałem wczoraj telefon?-zapytał się mnie.

- Nie wiem.-powiedziałam i odwróciłam się do niego plecami.

- No i 25 nieodebranych połączeń od....-przerwałam mu.

- Niech zgadnę od Amandy?-powiedziałam ironicznie.

- Tak,oddzwonię do niej.-powiedział już miał wybierać numer kiedy szybko usiadłam na nim okrakiem i zaczęłam całować namiętnie.Odwzajemnił pocałunek,a jego telefon gdzieś wylądował na podłodze.Zaczęłam zdejmować z niego koszulkę kiedy jego telefon się odezwał.

- Nie odbieraj.-powiedziałam.

- Jak to coś ważnego?-zapytał.

- Ważniejszego niż własna żona nie sądzę.-sięgnął po telefon i odebrał.

- Cześć Amanda.....-dalej nie słyszałam bo wyszłam z pokoju.Poszłam do kuchni po bluzę którą wczoraj tam zostawiłam i wyszłam do ogrodu.Usiadłam na huśtawce ogrodowej i musiałam się uspokoić.Obiecałam sobie właśnie w tym momencie,że jeżeli ona będzie dalej taka to załatwię to po swojemu tylko może mocniej niż wtedy na plaży.

- Tu jesteś.-powiedziała mama Bartka.- Śniadanie jest już na stole i wszyscy na ciebie czekamy.

- Jejku to ile ja tu siedziałam?-zapytałam.

- Z jakieś dwie godzinki.-uśmiechnęła się.Poszłyśmy do jadalni gdzie siedzieli wszyscy,usiadłam najdalej od Bartka,niech wie że jestem wkurzona.Po śniadaniu wybrałam się do parku z Antosiem.Siedziałam sobie na ławce,a mały latał po trawie i zbierał kwiatki.

- Antoś to może teraz pójdziemy na lody?-zapytałam.

- Tak na lody,Antoś dostanie takiego wielkiego loda.-pokazywał mi jaki on będzie wielki.

- No wiesz nie wiem czy tam dają takie wielkie lody.-zaśmiałam się i chwyciłam syna za rękę i udaliśmy się do najbliższej lodziarni.Kupiłam duże lody dla siebie i Antka,ubrudził się niemiłosiernie.

- Oj Antoś lecimy do domku.-poczułam że zaczyna kropić deszcz.Powolnym truchtem,doszliśmy do domu.Mamy szczęście że nie zaczęło strasznie lać.

- Ojejku zdążyliście przed deszczem.-zaśmiała się mama.

- Mamo weźmiesz przebierzesz Antosia ja pójdę się położyć?-zapytałam.

- Źle się czujesz?

- Nie tylko dziś się nie wyspałam,obudzisz mnie na obiad?

- Dobrze córeczko.-poszłam do pokoju i od razu zasnęłam.Obudziło mnie głaskanie po policzku.

- Kotek wstawaj na obiad.-usłyszałam głos Bartka.

- Nie rozmawiam z tobą.-powiedziałam i przykryłam się szczelniej kołdrą.

- Znowu jesteś zła?

- Tak,bo jesteś na urlopie i miałeś odpocząć od pracy.

- Ale ona tylko zadzwoniła i zapytała się gdzie jesteśmy bo.....

- Nie obchodzi mnie to i nie masz prawa się jej spowiadać,mi możesz się spowiadać ale nie jej.

- Iga nie kłóćmy się o nią.-powiedział.

- Ty zacząłeś.

- Przepraszam cię skarbie.-położył się koło mnie i objął swoim ramieniem.- Wybaczysz mi?-szepnął mi do ucha.

- Tak.-odwróciła się do niego przodem i pocałowałam.- Bartek gdybyś podczas mojego porodu miał wybrać kogo uratować,to mnie czy nasze dziecko?-zapytałam.

- Co to za dziwne pytanie?-spojrzał na mnie.

- Takie,to co?

- Wybrałbym ciebie,a swoje życie oddał za nasze dziecko.-wtuliłam się w niego.- Kocham cię.

- To ja ci wyłączyłam telefon bo nie chciałam żeby nam przeszkadzała.-powiedziałam.

- Wiem skarbie bo tylko ty jesteś o mnie zazdrosna.-zaśmiał się.

- A twoje fanki też są zazdrosne.-powiedziałam.

- No one to co innego.Ale kocham jak ty jesteś o mnie zazdrosna.

- A ja kocham jak ty jesteś o mnie zazdrosny.

- Czyli pasujemy do siebie idealnie.-zaczął mnie całować,ale tym razem przerwał nam Antoś wbiegając do pokoju.

- Mamusiu,smoki mnie gonią.-powiedział i wdrapał się na łóżko.

- Kto?-zapytałam.

- Dziadek Paweł i Adam są smokami.-zaczęłam się śmiać z Bartkiem.

- Tatuś cię uratuje.-powiedział Bartek.

- A ja uratuję mamusię.-powiedział.Zeszliśmy wspólnie na obiad i resztę dnia spędziliśmy na oglądaniu wspólnie bajek,które leciały w telewizji.Najlepsze było kiedy na mini mini puścili piosenkę.Wszyscy wstaliśmy i tańczyliśmy,spędziliśmy czas rodzinnie,właśnie tego mi było trzeba,właśnie takiego odpoczynku.....




I jest kolejny :) Jak wam się podoba? Dziękuję za wasze komentarze i zapraszam na następny już jutro.Pozdrawiam Aga.
p.s Przepraszam że tak krótko do was piszę ale jestem tak wykończona,że nie daje rady.
Widzimy się jutro :)