Rozdział 92:

Strasznie się bałam o naszego Igorka,nigdy czegoś takiego nie przeżywałam.Zapłakana patrzyłam cały czas na Bartka,a on na mnie.Jednak po dłuższej chwili usłyszałam tak upragniony płacz małego.

- Niech pani się nie denerwuje wszystko w porządku.-uśmiechnął się do mnie lekarz,ale bardziej zaczęłam płakać.Po kolejnych 20 minutach mogłam wreszcie trzymać syna.

- Boże jak ja się o ciebie bałam.-mówiłam i głaskałam go po rączce.

- Kocham was.-powiedział Bartek.Widziałam że ma łzy w oczach.-Pójdę po rodziców.-powiedział i wyszedł.

- Skarbie nie strasz tak mamusi więcej.

- Mama.-do sali wbiegł radosny Antoś.- A kto to jest?-zapytał wskazując na Igora.

- To twój braciszek.-uśmiechnęłam się.

- Córeczko jak się czujesz?-zapytała mama.

- Zmęczona jestem.-jak się okazało do Bełchatowa zjechała się cała reprezentacja.Wszyscy podziwiali Igora,i wyszło że on jest podobny do mnie,a Antoś do Bartka,ale się złożyło.

Tydzień później mogliśmy być już w domu,wszystko było przygotowane,tylko zastanawiała mnie jedna rzecz.Jak jechaliśmy do domu to Bartek skręcił w zupełnie nie znanym mi kierunku.

- Bartek gdzie my jedziemy?-zapytałam.

- Zobaczysz skarbie.-ale się tajemniczy zrobił.Po jakiś 10 minutach zatrzymaliśmy się na osiedlu domków jednorodzinnych.

- Ty nie chcesz powiedzieć że.....

- Witajcie w domu.-uśmiechnął się.Wyszliśmy z samochodu i Bartek wziął nosidełko z Igorem i podał mi klucze do tego cudnego domku.

- Mogę otworzyć?-zapytałam.

- Ależ oczywiście.-podeszłam do drzwi i przekręciłam zamek oczywiście Antoś mi pomógł.Domek okazał się cudowny.Zawsze marzyłam o takim.Wieczorem kiedy uśpiłam Antosia i Igorka poszłam do salonu gdzie był Bartek i patrzył w okno.Podeszłam do niego i objęłam go od tyłu.

- A już jesteś?-zapytał odwracając się do mnie.Przytuliłam się do jego torsu.

- Dziękuję ci,wiesz że zawsze marzyłam o takim domku,o takiej rodzinie o takim mężu.-spojrzałam na niego.

- A ja zawsze marzyłem o takiej żonie i o dzieciach,chociaż chciałbym mieć jeszcze córeczkę.-zaśmiał się.

- O na pewno nie ja mam dosyć ciąży.-powiedziałam.

- Ale kochanie wiesz że do trzech razy sztuka.-zaczął całować moja szyję.

- Wiem i powiem ci że to się nie sprawdza,ale jeśli chcesz to możesz mi córeczkę urodzić.-powiedziałam.

- Nie tobie to lepiej wychodzi.-zaczął mnie całować,jakoś tak wyszło że znaleźliśmy się w sypialni i jak teraz nam jest nasze życie biegnie i biegnie.Mogę powiedzieć że trzeba z niego korzystać bo szybko mija.

5 lat później:

- Dzieciaki szybko bo spóźnimy się na mecz.-poganiałam dzieci.

- Mamo spokojnie,jesteśmy gotowi.-powiedział Antek.

- No ja mam nadzieje.-zaśmiałam się.W szybkim tempie znaleźliśmy się na hali.Antek i Igor ubrani w koszulkę z numerem i nazwiskiem taty,ja także.Mecz dzisiaj graliśmy z Argentyną,nie był trudny wygraliśmy 3:0.Podeszłam do band reklamowych i z synami czekaliśmy na Bartka.

- No witam moją rodzinkę.-zaśmiał się i mnie pocałował,a z synami przybił piątkę.- Kochanie dziś zawozimy chłopców do rodziców a później ....-przerwałam mu.

- Co później?-zaśmiałam się.

- Nic nic.Czekajcie na mnie idę tylko się przebrać.-cieszę się że nasza miłość z dnia na dzień rośnie,popełnialiśmy dużo błędów,ale to tylko wzmocniło nasz związek a dziś przekażę mu kolejną nowinę ze zostanie kolejny raz tatą.Czy coś się zmieniło przez te lata,Monia i Michał wzięli ślub spodziewają się dziecka,Asia i Zibi czekają na swoje bliźniaki,byłam w szoku jak się dowiedziałam.Winiar dorobił się córeczki,nawet nasz Piotruś będzie drugi raz tatusiem.Aga z Kubą mają kolejnego synka,wszystko cudownie,a zapomniałabym Igła nasz kochany jest ojcem trójki dzieci,nasza przyjaźń trwa tak samo jak dokładnie 8 lat temu w Spale.

- To co ruszamy?-zapytał nas Bartek.

- Tak.-powiedziałam.Chłopców zawieźliśmy do Nysy gdzie aktualnie mieszkają nasi rodzice w wspólnym domu,tak powiedzieli będzie lepiej.Około wieczora byliśmy w domu gzie super uczciliśmy nasza rocznicę ślubu.

- Kochanie muszę ci coś powiedzieć.-zaczęłam gdy leżeliśmy wtuleni w siebie.

- Słucham cię skarbie.

- Jestem w ciąży.-uśmiechnęłam się.

- Na prawdę?-spytał ożywiony.

- Tak,i mam nadzieje że postarałeś się o dziewczynkę.

- Kochanie ja miałbym się nie postarać?-zapytał i wpił mi się w usta nic tylko czekać na nasz kolejny skarb.........

I mamy kolejny :) Chciałam was poinformować że jutro dodaję EPILOG !!!!!!

Dziękuję za wszystkie wsparcia za wszystkie komentarze i mam nadzieje że dzisiejszy i jutrzejszy rozdział też będzie miał tyle komentarzy i widzimy się jutro,także poinformuję was o moim nowym blogu który będę prowadziła z moją przyjaciółką :) Do jutra.Pozdrawiam Aga