Rozdział 90:

-Pani Igo otwieramy oczy.-usłyszałam czyjś głos.Moje powieki były tak ciężkie że nie chciały się podnieś.Walczyłam z nimi i wreszcie otworzyłam oczy,ale od razu je zamknęłam.Światło w pomieszczeniu było tak rażące że nie mogłam wytrzymać.- Pani Igo.-wreszcie otworzyłam oczy i rozejrzałam się po sali.To na pewno nie było moje mieszkanie.

- Gdzie ja jestem?-zapytałam z trudem.

- W szpitalu,nie pamięta pani nic?-zapytał.

- Pamiętam że źle się poczułam i zemdlałam.-powiedziałam.

- Mam pani wyniki.-powiedział i zmienił wyraz twarzy.

- Coś się stało?-zapytałam.

- Pogorszyło się z ciążą.Może pani zacząć wcześniej rodzić,ale przy porodzie dziecko może nie przeżyć.Miała pani o siebie dbać,mniej się stresować.Przyjdę później zobaczyć jak się pani czuje.-pokiwałam głową.- Zawołać pani męża?-zapytał.

- Chce być sama.-powiedziałam z trudem powstrzymując łzy.Lekarz wyszedł z sali,a ja wtedy wybuchłam płaczem.Jak ja mogłam pozwoli na takie coś.Nigdy sobie nie wybaczę kiedy coś się stanie z moim dzieckiem.Leżałam w łóżku i patrzyłam w okno jedną rękę trzymałam na moim brzuszku.Nie wiem ile się tak patrzyłam,ale drzwi mojej sali się otwarły.Do środka wszedł Bartek,chyba rozmawiał z lekarzem.

- Kotek jak się czujesz?-zapytał.

- Do czego doszło między tobą a Amandą?-zapytałam nie odrywając oczu od okna.

- Nic,dowiedziałem się dziś że wczoraj u nas była....

- Tak była i pogorszyła mój stan.-słone krople zaczęły znowu kapać mi po policzkach.

- Iga lekarz powiedział że musisz na siebie teraz bardziej uważać.

- I co mi z tego jak ona znowu się pojawi i powie nie wiadomo co.-powiedziałam.

- A co ci powiedziała?-zapytał.

- Wczoraj powiedziała mi że między wami.-przerwałam.

- Co między nami?-zapytał wkurzony.

- Powiedziała że jak jechaliście do jej matki to ona i ty że coś między wam.

- Iga popatrz na mnie.-spojrzałam na niego.- Kocham tylko ciebie i nigdy bym ciebie nie zdradził.

- Bartek mam dosyć tych Włoch,chcę wróci do Polski.-patrzyłam na niego i płakałam.-Wiem że Włochy są dla ciebie szansą,ale ja dłużej tu nie wytrzymam.-powiedziałam i starłam łzy z policzków.

- Nie denerwuj się skarbie,zrobię wszystko żeby było ci jak najlepiej.-Bartek posiedział ze mną do wieczora i później pojechał po Antosia który został z Ivanem i Ashling.

Oczami Bartka:

Wyszedłem ze szpitala i zadzwoniłem do Amandy:

- Halo?

- Cześć Amanda możesz się spotkać zaraz w parku?-zapytałem.

- Jasne już lecę.

- Ok to ja czekam.-siedziałem już w parku na ławce.Po 10 minutach zjawiła się Amanda.

- Cześć coś się stało że tak nagle zadzwoniłeś?-zapytała.

- Mam pytanie.Co powiedziałaś mojej żonie że wylądowała w szpitalu?

- Jak to w szpitalu?

- Właśnie zrozumiałem dlaczego Iga tak mnie ostrzegała.-powiedziałem.

- Bartek ale to nie tak jak myślisz,ja się w tobie zakochałam i.....

- Dziewczyno oprzytomnij ja mam żonę i syna,a za chwilę będę drugi raz ojcem.

- Bartek ale mi to nie przeszkadza.

- Amanda zrozum nigdy nie zostawiłbym Igi,bo to ją kocham,przepraszam ale muszę już iść.-powiedziałem i poszedłem do domu.

Oczami Igi:

Dwa miesiące później:

Nareszcie w Polsce,Bartek nie przedłużył kontraktu z Lube,a ze mną jest coraz lepiej.Zadzwoniliśmy już do całej reprezentacji że Kurkowie wracają :)

- Nareszcie.-powiedziałam gdy byliśmy już w naszym starym mieszkaniu.Jednak dobrze że go nie sprzedaliśmy.

- Tak,dobrze jest na starych śmieciach.-przytulił mnie od tyłu.

- Najlepiej.-odwróciłam się do niego przodem.- Dziękuję ci,bardzo ci dziękuje.-wtuliłam się w jego tors.

- Dla was wszystko.-pocałował mnie.

- Mamusiu głodny jestem.-przybiegł do nam Antoś.

- To tata zaraz zrobi pyszny obiad.-powiedział Bartek,a ja zaczęłam się śmiać.Jednak zwracam honor,obiad był przepyszny,aż zjadłam dodatkowo dwie dokładki.Wiecie byłam przed wczoraj u lekarza i okazało się że będę miała drugiego synka.Dziś zamierzam powiedzieć Bartkowi.Około 20:00 mały zasnął bardzo szybko,sama udałam się do sypialni i czekałam na Bartka.

- No masz szczęście że na mnie zaczekałaś.-uśmiechnął się do mnie.

- Musiałam poczekać aby powiedzieć ci coś ważnego.-on wszedł pod kołdrę i mnie przytulił.

- Co takiego?-zapytał.

- Byłam przed wczoraj na badaniach i będziemy mieli drugiego synka.

- Na prawdę?-aż podskoczył.

- Tak skarbie kolejny Kurek.-pocałował mnie.

- Ja to mam jednak talent.-zaśmiał się.

- Tak skarbie do robienia dzieci i do siatkówki.

- Wiesz co ci powiem?-zapytał.

- Co mi powiesz kochanie?-sama zapytałam.

- Bardzo cie kocham.- uśmiechnął się do mnie.

- Wiem skarbie bo ja ciebie też.......

 

 

 

 

 Zacznę od najważniejszego,gratulacje dla Michała i Dagmary!!!!! Urodził im się syn,którego nazwali Antoś :) Przypadek nie sądzę.Kolejny Winiarek taki słodki jak Oliwer.Zdrowia im :) A teraz wiem że troszkę zawaliłam ten rozdział,ale mam nadzieje że mi wybaczycie.Obiecuję poprawę,no i nareszcie piąteczek,ale co się z tym równa siedzenie w szkole do 16:00 MASAKRA!!!! Dziękuję za wszystkie komentarze i proszę o kolejne :) Pozdrawiam Aga