Rozdział 63:

Leże na sali po porodowej i patrzę na maleńką kopię Bartka,z oczu kapią mi łzy.

- Ej kochanie nie płacz.-przytulił mnie Bartek.

- Jestem po prostu szczęśliwa.Jest podobny do ciebie.

- Ale po tobie ma nosek.-powiedział.

- Wiesz że cię kocham?-zapytałam.

- Wiem,bo ja ciebie też.

- Przepraszam,ale muszę zabrać małego na badania.-jak zabrała nam Antosia on zaczął mocno płakać.Zabolało mnie w tedy serce.Ale po 10 minutach,oddano go mi całego i zdrowego.

- Pójdę zadzwonić do rodziców.-powiedział Bartek i wyszedł.

- Cześć synku,to ty mnie tak kopałeś.Będziemy z tatą mocno cię kochać i nie damy cię skrzywdzić.-głaskałam go po główce.-Kocham cię.-ucałowałam jego główkę.

- Rodzice będą jutro.-powiedział.

- To dobrze,Bartuś popatrz jak trzyma mocno mój palec.

- Oj mój malutki,jejku jak ja wrócę do tej Spały?-zapytał patrząc na synka.

- No wiesz to jest motywacja do dobrej gry w lidze w tym roku.-uśmiechnęłam się do niego.

- Tak jesteście dla mnie motywacją.-pocałował mnie.

- Przepraszam ale musi już pan wyjść,koniec odwiedzin.-przyszła położna i wygoniła Bartka.On nie miał zadowolonej miny ale co zrobić?

Następnego dnia jak obiecali wpadli rodzice.

- Boże jaki on podobny do Bartka.-mówiła moja mama.

- Ale nosek ma po Idze.

- Oj mój wnuczek,będę go tak rozpieszczał.-mówił tata Bartka,a mój tata się w ogóle nie odzywał.Stał taki jakby smutny.Małego przejął Bartek,a ja podeszłam do taty.

- Tatusiu co się stało?-zapytałam szeptem.

- Iga córeczko ty dorosłaś,a ja niedawno sam odwiedzałem mamę jak ty się urodziłaś.

- Tato ja zawsze będę twoją córeczką.-przytuliłam go.

- No tak zawsze.No dajcie mi mojego wnuka.-powiedział i wziął małego na ręce.-Wiecie imię Antek pasuje do niego.

- My go nauczymy grać w piłkę nożną.-powiedzieli razem Kuba z Kacprem.

- Wiemy chłopaki wiemy.-powiedziałam.Rodzice pojechali do domu około 13,ale to nie była jedyna wizyta.Około 16:00 ktoś zapukał do sali gdzie leżałam.

- Przepraszamy możemy?-zapytała Iwona.Kiwnęłam głową,a po kolei wchodziły dziewczyny i chłopaki.

- A wy nie powinniście być w Spale?-zapytałam.

- Andrea pozwolił nam przyjechać zobaczyć małego Bambino.-uśmiechnął się Igła.

- Mój syn będzie wyższy od ciebie Igła.-powiedział Bartek.

- On będzie taki jak wujek Piotrek.-mówił Cichy.

- A ja go nauczę podrywać laski.-powiedział Zbyszek za co dostał od Asi.

- Nie tego to będzie go uczył tata.-powiedział Bartek a ja się na niego spojrzałam.-No dobra sam się nauczy.

- Nie ja go nie oddam żadnej dziewczynie.-powiedziałam.Wszyscy zebrali się o 18:00.Tak około 18:30,drzwi znowu się otworzyły.

- Monia.-powiedziałam.

- Hej musiałam przyjechać zobaczyć małego.-podeszła i pocałowała mnie w policzek.-Boże jaki cudny.

- Czemu nie przyszłaś z resztą?-zapytałam.

- Mogę go potrzymać?-unikała tematu.

- Jasne.-wzięła go,a Antoś czuł się dobrze u niej na rękach.

- Monia co z tobą i Michałem?- zapytałam.

- Nie jesteśmy razem.-powiedziała.

- Zauważyłam,ale tak nie może być wy do siebie pasujecie.

- Iga ja go kocham ale zdrady nigdy nie wybaczę.Zastanawiam się tylko co ona miała czego ja nie mam.

- Jesteś super dziewczyną.-powiedziałam.-Rozmawiałaś z nim?-zapytałam.

- Tak,ale ....

- Monia to pogadaj z tą dziewczyną.

- Nie bo zrobię jej krzywdę.

- Ale ja uważam że powinnaś jakoś wyjaśnić tą sprawę.-powiedziałam.

- Nie będę tego ruszać.To mów jak się czujesz?

- Dobrze,poród był jak dla mnie ciężki,ale jak widać żyję.-uśmiechnęłam się.

- Też chciałabym być matką,ale to się nie spełni.-powiedziała smutna.

- Czemu tak mówisz?

- Wiesz nie znajdę takiego faceta jak Michał.

- Ale możesz o niego walczyć,bo nie wiesz czy ona mówi prawdę.

- Masz rację,ale jak mam walczyć?

- Wystarczy że będziesz koło niego.....

I jak oto mamy kolejny!!!

Brawo dla Kamila i Zbigniewa.Polska z czterema medalami i wszystkie złote,to jest coś :)

Kolejny już jutro,myślicie coś się wydarzy w związku Moniki i Michała?

Czytasz-Komentuj-Motywujesz!!!!!!

Pozdrawiam Aga