Rozdział 75:

Nareszcie jest 1 lipca,dziś o 9:00

Antoś wraz z dziadkami pojechali nad morze.Jak się okazało moi rodzice też pojechali.Bardzo się ciesze że nasi rodzice mają taki kontakt.Niestety my nie możemy polecieć na żadne wakacje,ponieważ Bartek ma wstawić się wcześniej w Spale,a ja nie dostałam wolnego.

- Kotek przepraszam że nie wypali nasz wyjazd.-powiedział Bartek obejmując mnie.

- Przecież nic się nie stało,w końcu to praca.Ale mam nadzieje że sobie to jakoś odbijemy?-zapytałam.

- No pewnie,o Pit już jest pod blokiem.-powiedział.

- Kocham cię.-pocałowałam go.

- Ja ciebie też.-wziął swoja walizkę i wyszedł.Miałam taką nadzieje że odpocznę od Fabiana,ale się przeliczyłam.Zadzwoniłam do Pauli:

- No Iga myślałam że już zapomniałaś o swojej przyjaciółce.-zaśmiała się.

- Nigdy,co robicie?-zapytałam.

- Szczerze to Damian jedzie z Olkiem do rodziców ja zostaje w pracy,ale mam wolny weekend więc mogę do ciebie wpaść.

- Proszę cię wpadnij muszę z tobą pogadać.-więc Paula będzie dziś wieczorem.Resztę popołudnia spędziłam na usuwaniu wiadomości od Fabiana.O 18:00 usłyszałam dzwonek do drzwi.

- Wchodź,bardzo za tobą tęskniłam.-przytuliłam przyjaciółkę.

- Raczej to ty się ubieraj lecimy do sklepu po dobre winko.-uśmiechnęła się do mnie.

- Spędzimy czas jak podczas studiów.-poleciałam szybko się przebrać,w końcu lato.

 Szłyśmy sobie drogą w parku kiedy obok nas pojawił się Fabian.
- Cześć kochanie przedstawisz mi swoja przyjaciółkę.-objął mnie.Odsunęłam się od niego.

- Fabian mówiłam ci już coś.-krzyknęłam do niego.

- Złość piękności szkodzi.-powiedział.

- Daj mi spokój.-powiedziałam i pociągnęłam zdezorientowaną Paulę.

- Możesz mi powiedzieć co to było?-zapytała.

- To był ten problem który muszę z tobą obgadać,ale to później w domu.-poszłyśmy do sklepu,i kupiłyśmy dwie butelki wina.

- No dawaj teraz opowiadaj co się dzieje.-powiedziała do mnie.

- To był Fabian,jak zaczynałam pracę w studiu to moją pierwszą robotą były zdjęcia licealistów i on był tam.Zaczął mnie podrywać zapraszać na kolacje i w ogóle.Mówiłam mu że ma spadać,a on nic zaczął do mnie pisać SMS'Y,zostawiać liściki miłosne i kwiaty,chodzi za mną krok w krok.

- Iga może on jest chory psychicznie?-zapytała.

- Skąd mam wiedzieć.

- Powiedziałaś Bartkowi?-zapytała a ja zaczęłam uciekać wzrokiem.- Iga jak mogłaś.

- Ty tego nie rozumiesz wiesz jaki Bartek potrafi być zazdrosny...-przerwała mi.

- Ale Iga zrozum powagę sytuacji,on może posunąć się do czegoś co źle się skończy.-mówiła.

- Masz racje,ale to jest gówniarz,który ma niepełne 18 lat,a ja mam 27 lat.

- Iga nie działaś sama.

- Wiesz myślałam że kiedy pojawił się Antoś to wszystko będzie inne.Ja już mam dość przez całe życie miałam jakiś problem co roku coś albo ktoś stawał mi na drodze.-zaczęły lecieć mi łzy po policzkach.

- Iga....

- Nie Paula ty tego nie zrozumiesz.

- Powiedz Bartkowi.-powiedziała.

- Ale jak mam mu powiedzieć,że przez cały miesiąc go okłamywałam.Przecież on mi tego nie wybaczy.

- Niestety naważyłaś piwa to teraz musisz je wypić.-wiem że ma racje,ale jak ja mam mu to powiedzieć.- Zadzwoń,albo w niedziele jedź do Spały.

- Wole pojechać tylko muszę się jeszcze męczyć z nim przez tydzień.

- Słuchaj Iga robisz tak z domu do pracy,z pracy od razu do domu.Zakupy nie rób wieczorami nie wiadomo co mu wpadnie do tego łba.

- Dziękuję że jesteś.-przytuliłam ją.Nagle zadzwonił mój telefon.

- Znowu on.-powiedziałam.Wzięła ode mnie komórkę.

- Nie odbierasz żadnego połączenia.

Następnego dnia wstałyśmy około 7:00,ponieważ ja do pracy a Paula wracała do siebie.Ubrałam się.

- Pamiętaj co ci mówiłam.-przytuliła mnie.

- Pamiętam.-wsiadała do samochodu i odjechała,a ja udałam się w kierunku studia.

- Witam moje słoneczko.

- Posłuchaj mnie jeżeli dalej będziesz mnie nachodzić pójdę na policję ja mam tego dosyć.-powiedziała wkurzona.

- Teraz ty mnie posłuchaj.-przybrał nagle inny ton głosu.- Zrób coś co mi się nie spodoba to pożałujesz tego.

- Nie boję się ciebie.-wyszeptałam.

- Zobaczymy,czekam na ciebie tutaj.-powiedział a ja weszłam do studia cała się trzęsąc.

- Iga wszystko w porządku?-zapytała Gabi.

- Tak lecę do pracy.-powiedziałam i weszłam do swojej sali.Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do Bartka.

- Cześć skarbie.-usłyszałam jego głos.

- Cześć mam pytanie mogę cie odwiedzić w niedzielę?-zapytałam.

- Coś się stało?-zapytał.

- Powiem ci wszystko jak przyjadę.

- Dobrze,Iga skarbie muszę lecieć na trening,zadzwonię później.-rozłączyłam się,koniec powiem mu całą prawdę nawet gdyby stracił do mnie zaufanie....

I jak wam się podoba? Wiem troszkę słaby,za co was serdecznie przepraszam.Postanawiam poprawę w następnych rozdziałach.Dziękuje za wszystkie komentarze bardzo motywują.Ten rozdział powstał dzięki mojemu chłopakowi który użyczył mi swojego laptopa,ponieważ mój odmówił posłuszeństwa.Zapraszam na następny jutro.Pozdrawiam Aga